Lucht die ik mag inademen

Ik merkte dan mijn ademhaling verkeerd was, ik adem veel ste veel via mijn mond in plaats van mijn neus en ik vond het tijd om daar verandering in aan te brengen.. Maar merkte toen ik het deed, dat mijn ademhaling bijna stokte en dat er dan helemaal geen ruimte was om te ademen. Ik vaker in ademnood en dat moet niet de bedoeling zijn. Dus ben ik persoonlijk gaan kijken wat daar aan de hand was en welk trauma ik had opgelopen, dat met ademhaling had te maken. Gisteren was mijn vriendin er, die eigenlijk bevestigde wat ik al dacht en samen gingen we naar de bevalling terug. Ik merkte dat ik daar op een gegeven moment verlamd in de baarmoeder lag, kon mijn kracht niet meer gebruiken om naar buiten te persen.. Het leek net alsof ik niet meer in mijn eigen lichaam zat. Hulpeloos wachtte ik op verlossing, ik was zelf tot niets meer in staat en was aangewezen op anderen. Toen is er een grote huilbui gekomen, die mij weer bij me zelf bracht en uiteindelijk was er wel geestelijke hulp die mij daarin kon begeleiden. Ik mocht eindelijk de lucht happen die voor mij bestemd was. Ik merk dat dit inzicht mij helpt om meer naar buiten te komen en dat het mij meer in mijn centrum brengt. Het is nog niet helemaal over en ik denk dat ik nog meer mag zien, maar dit is het begin van een stuk genezing waar mijn lichaam naar vraagt.

Marja Hoefsmit – kruidje